کد مطلب:23798 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:18

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

علي رغم ايماني كه در خويش مي يابيم، امّا دلبستگي به موسيقي و حتّي داستانها و رمانهاي محرّك و مجلات... ما را رها نمي كند، چگونه مي توان از وسوسه اين امور فارغ شد؟

ايمان گرايش قلبي و باطني انسان است، امّا نياز به مواظبت دارد. اگر اعمال و اخلاق با ماهيّت ايمان كه همانا محبّت و پيوند با خداست، تناسب نداشته باشد، به تدريج ايمان نيز دچار آفت شده و حتّي اگر نابود نشود به شدّت ضعيف مي گردد. توجّه و تأمّل در اين خطر، براي كسي كه متاع ارزشمند ايمان را در قلب دارد و خنكي آن را پوشيده است، اجتناب از كارهاي حرام را الزامي مي كند. اين آيه قرآن، عاقبت كارهاي زشت را همچون علف هرز به پاي نهال ايمان مي پيچد و آن را خشك مي كنند، بسيار عالي تصوير نموده است: «ثم كان عاقبة الذين اساؤالسؤي ان كذبوا بايات الله; سپس فرجام كساني كه بدي كردند، چنين شد كه نشانه هاي خدا را تكذيب كردند». بنابراين تمهيداتي لازم است كه ايمان بيمه شود:
1. ريشه نياز به خواندن رمان ها و مجلات محرك، بايد از راه مشروع تأمين گردد; ازدواج اجتناب ناپذير است. پس از آن مي توان رمانها و قصّه هاي سالم را خواند و ضمن

ـ2485ـ
لذّت بردن از آن، با ادبيات، هنر و نظر نويسندگان اين كتاب ها درباره مسائل مختلف آشنا شد.
2. از روش جايگزين سازي استفاده شود. موسيقي بذاته حرام نيست; پس مي توان به موسيقي اي گوش سپرد كه شبهه حرمت ندارد.
3. غير از برخورد سلبي و ترك اعمال حرام، پايبندي به امور سازنده و تربيتي - ديني مثل نماز بويژه با جماعت و در اوّل وقت و كارهايي از اين قبيل، هم بسيار مفيد و مؤثّر است.
4. براي باروي ايمان، مطالعه در آنچه ايمان افزاست، مثل مطالعه حالات بزرگان، معاشرت با مؤمنان همّتي را پايه مي ريزد كه پايداري ايمان را تضمين مي كند.

(بخش پاسخ به سؤالات )


ـ2486ـ